Metropol Keşan...
Bizim mahalle kýzanlarýnýn bile dilindeydik
Keþan büyük deðildi o kadar seni tanýmadan önce
Tanýdýktan sonrada hiç büyümedi
Lakin sen gittikten sonra Keþan metropol oldu baþýmýza
Hastane caddesi tanýr seni, düz lisenin otobüs duraðý
Çamlý kent meskenindir zaten adým baþýna bir aþk düþürdük
Cennet bahçesiydi, üþümüþtük bir gece kuðularý izlerken
Bizim mahallenin kýzanlarý bile seni sorar oldu
Ki aklýlar alfabelerinin ilk harfi onlarýnda “ A “
Ve ben hâlâ adýnýn baþ harfini saklýyorum
Üþüyorum “ A “ la baþlayan özlemelerimi yaþarken
Bir zarf içinde aþk sunmuþtun hatýrlarsan yastýk altý düþlerimde artýk
Yazdýðýn ilk þiir hani benim için yazmýþtýn ezberimde, hiç unutamadým
Zordur bilirsin, unutmak…
ama neylersin gök gürültüsünden korkan yaðmurda gezmezdi
gece bekçisi düdüðünü senin adýnla çalýyor yine
sokaksýz bir avare oluyorum þarap þiþeleri yuvarlanýyor
gözlerinin gizinde bir kýyamet gizlidir, ha koptu ha kopacak
ipler senin elinde ister sallandýr istersen sal gideyim…istemesem de…
bu ayrýlýðýn aslý yok astarý yok dedikodu mudur, anlamadým
gitti o dediler baktým etrafýma inanamadým…
oyun oynama gelmiþle geçmiþle bas küfrü
aldýrma sýðmazsýn sen hiçbir zaman bu zamana
zaman dar gelir…
Keþan dediðin bir avuç yerdir
Gittin ya metropol kesildi baþýmýza…
Osman Coþkun
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.