ve sonbahar ve barış

ve sonbahar,
ve dökülüyor yapraklar
ve ben her zamanki gibi sevmeye çalýþýyorum baharlarý
fakat hüznümü sýðdýracak bir mevsim,
bir toprak bulamadým henüz



dibe vurmam aylar sürdü bu sefer
hem de ben elimi bile sürmeden,
hani bazý geceler olur,
þiþenin dibine vurmak ister insan
dibe vurup darmadaðýn olmak
ve tuvalete atýp geceden kalan acýlarý sifonu çekmek
haziranýn 13ünden bu yana,
her gece içip, her sabah çekecek bir sifon arýyorum



ve sen, her gece uykularýmda
ölüyorsun bir kez daha
bu fiili söylemek hiç bu kadar zor gelmemiþti bana þu ömrümde
fakat ben sevgilimi kaybettim
yolda kaybetmek gibi deðil bu
topraðýn altýna býrakýp,
onu topraðýn üstünden öpebilmek gibi sadece
her buluþmada sadece senin konuþup gözyaþý dökmen gibi
senin centilmen olup çiçek hatta suyunu bile götürmen gibi..
bir mermeri okþamak gibi seni kaybetmek




hiç bu kadar çok yalnýzlýðým olmamýþtý
hiç bu kadar tükenmiþ günlerim,
hiç bu kadar sevmediðim bir hayat
hiçbiri hiçbiri bana uðramamýþtý senden gitmeden önce

evet þimdi sensiz,
daha güçsüzüm,
eksik yönlerim daha bir ortada
herkes gibi olamayacaksýn
benim için asla



saçma bir aþýk kavgasýndan sonra,
evi terk etmiþ olsaydýn da
yalvarýp çeke çeke getirseydim seni geri
ne kolaydý o zamanlar bir öpücükle kandýrmak seni
fakat þimdi
tanrýnýn kara örtüsünün altýndan
seni topraðýn altýndan nasýl geri alabilirim..




adýný, içinde her daim yaþatmýþ, küçük barýþým için..





Sosyal Medyada Paylaşın: