Yalnýz bir sandalým deniz ortasýnda,
Savurur dalgalar ucdan uca.
Küreklerim, insafsýz bir arkadaþ,
Ne bir el, ne bir dil uzatýr bana.
Deniz dünya içinde bir deniz...
Koca deniz içinde bir denizim.
Yaðýyor yaðmur, deðmeden gönlüme,
Dünya bensiz, ben sensizim.
Ümitlerim girdaplarda dolanýyor,
Amaçlarým beliriyor þafakta.
Aþk desen, acýmasýz bir yabancý,
Her gün, benden bir þeyler çalmakta.
Ummadýk depremler kopuyor içimde,
Kirpiðinin kalbimi deldiði vakit.
Güzlerim çekiyor beni yazýmdan,
Hayalinin uykularýmý kaçýrdýðý vakit.
Sokaklarýmda yürüyemez oldum.
Bastýðým yollardan binlerce sancý...
Burnunun dikine yükselen binalar arasýnda,
Bir aslan edasýyla kükreyesim gelir.
Gökhan Daþ
01-09-2009 G. antep 21:47
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.