Ah!..Gülsen…-15-

Usunu esintiye verdiðinde sen,
Nar olurdu pencerende sardunya,
Narçiçeði takýlýrdý göðsüne iç geçiren mazgallarýn.
Sarýlýrdý yarasý, amansýz haberlerin,
Duvarda nem yarýlýr, söz düþerdi ortalýða
Söz, en çok bakýþlarýna düþerdi Gülsen.
Dudaklarýn yorumsuz.

Ah!..Gülsen..
Ne çok yasaklanmýþ dilde düþlerdin sevmek eylemini sen,
Bir gözetlesen kendini,
Bir dinlesen Gülsen!..

Ayva sarýsý tüyleri üþürdü þehvetin,
Sýrýlsýklam ter olurdu uykusuzluðunda her gece.
Sen, dýþarýda birisine üþürdün gizli gizli,
Mamak Türküsünü dinlediðinde en çok,
Nemli duvarlarýn hüzünlü bilgeliðinden.
Kuledeki Memet sana üþürdü Gülsen,
Sen bilmezdin silahýný nasýl sývazladýðýný.
Samsun asfaltýndan kimseler uðramazdý içeriye, uðramazdý ama
Sen yine de bilirdin, bilir ve düþlerdin yollarda olmanýn hercai tadýný.

Diyarbakýrlý Bahtiyar çocuk gelirdi aklýna; aðlardýn.
Dinlemezdin ama arabeski Ahmet Kaya’yý anlardýn,
Göçmen kuþlarý aðýrladýðýndan beri yüreðin,
Bir kalp atýþýnda duyardýn yaban elde kaldýðýný dostlarýn ve
Dünyanýn ne denli bildik bir yüzü olduðunu,
Sürgün güllerinden tanýrdýn.
Acý veren kokardý güller, yetmiþ iki millet kokardý,
Gizli gizli düþlediðin kokardý arada bir,
Yedi verene dönerdin Gülsen;
Yüreðin; sürgün gülü.

05 Ekim 2009-Antalya

Sosyal Medyada Paylaşın: