yükünü almýþ mahçup bir gök dolanýr yoksul yüz çizgilerinde. kederine alýþýk dudaklarýnýn samimi duasýna açýlýrken yaþlý elleri, bir kap sýcak çorbadandýr seksenlik midesinin sevinci.
aðrýna gider elbet erzak kuyruðu. fakat baþka yerde de yoktur yalnýz sofrasýnýn huzuru...
her lokmada biraz daha eðilirken bedeni hatýrlatýr, yitik ömründen mütevellit kamburunu.
“kimin kimsen yok mu” diye sormayýn. aðýtlara denk o malum cevaptan bu kadar sakatlanmýþken sesi
inanýn, daha kolaydýr oracýkta ölmesi.
2009 / Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
selin yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.