YAVRUMUN DERDİ

Yavrumun derdinden yandým,yýkýldým,
Yollarým týkandý kara kýþ gibi.
Aþýrý stresten bezdim,sýkýldým,
Bunca çabalarým,sanki boþ gibi.

Yirmi yýldýr hasta bitmez,tükenmez,
Evlenmek istemez,kýzý beðenmez,
Fazlaca þüpheli,bana güvenmez,
Duyunca yýkýldým,sanki tuþ gibi.

Her zaman saplantý,kabus peþinde,
Baþarý,istikrar yoktur iþinde.
Gece aðrý baþlar çürük diþinde,
Uykudan uyanýr,korku,düþ gibi.

Ýlaç kullanmýyor,dikkat etmiyor,
Kýrk yaþýna geldi,gücüm yetmiyor.
Doktorun sözüne zaten gitmiyor,
Hiç dinlemez beni,durur taþ gibi.

Yaþanan kâbûsa,hep ortak oldum,
Çareler aradým,kendimi yordum.
Tevazu ederek hal hatýr sordum,
Kýrýcý söz eder,soðuk duþ gibi.

Ezilir,büzülür çekeriz acý,
Üstüne titrerler annesi,bacý.
Ýltifat ederek versek ilacý,
Þüphe ile bakar,sanki þaþ gibi.

Kýnamayýn dostlar kader yazgýsý
Yýllardýr bitmiyor gönül ezgisi.
Kuruntu,saplantý onun sezgisi,
Bir gün uçar gider,yavru kuþ gibi.

Özgür’ün feryadý ne zaman biter,
Buna þükür Mevlam olmasýn beter.
Çevreyle uyumlu olsaydý yeter,
Bize öðüt verir sanki baþ gibi.

Kâzým Özgür 16/MART/2007 Eskiþehir


Sosyal Medyada Paylaşın: