Gecenin karasý çökmüþtü gözlerine. Yarým kalan bir aþkýn ardýndan, Elinde kalanlara sarýlýp, Yaralarýný sarmaya baþlamýþtý. Küllenmeyen yüreðinin yangýnlarýna, Yaðmurlar yaðdýrmýþtý. Ýçmiþti yudum yudum aþkýn þarabýný, Aldýrmamýþtý. Gitmez sanmýþtý. Anýlar gardýrobundan, Ne varsa geriye kalan Silkelenip çýkarmýþtý ruhundan. Geriye yýkýk dökük hatýralar, Yarým yamalak mektuplar, Yanmýþ fotoðraflar… Ve enkaza dönen bir kalp býrakmýþtý. Yokluðunun dayanýlmaz sancýlarýyla, Kývranan geceye sarýlmýþtý. Hýçkýrýklar düðümlenirken boðazýnda, Takýlýp kalmýþtý. Nefessiz kalýþlara da alýþmýþtý. Ve bir daha bu kadar yanmayacaktý. Küllerinden yeni bir insan yaratacaktý.
Ayþe CEYLAN 29.04.2007 ÝST. Sosyal Medyada Paylaşın:
ezgi dilan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.