haykýrýrým avaz avaz ben A Þ K derim sen gel dersin gelirim...
ardýndan, dokunmadan sarýlýrýz seviþir gözlerimiz çözülür dilsiz bedenlerimiz ve ne varsa sineye çektiðimiz utanýr da saklanýrlar gölgesiz
sonra, arsýz bir pusuya düþer kimliklerimiz kaybolan sevdanýn sisli gözlerinde yiteriz ne varsa biz diye bildiðimiz birinci tekile dönüþür yalýn bir yalnýzlýkta çýrýlçýplak üþürüz
kurþun bir kalemden dökülen mýsralar yarar göðsümü meçhule trenler kalkar içimden aðýr bir yalnýzlýk kokusu boþ vagonlarda kendime taþýr beni çoktan seçmeli hayatýn kayýptý cevap anahtarý
artýk... bu kent ikimize fazla, sen kal ben giderim.. adýmlarým hala kaldýrýmlarýnda voltalar atarým sana gelen yollarda
belki soluduðun hava kadar yakýným sana belki de aramýzda yitmiþ bir diyar mesafesi
olduðun yer sýkarsa boðazýný bir çýðlýk at hala duyabiliyorsam sesini bil ki bir ömürlük sevmiþliðim vardýr seni..
Gülay Bulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gulay Bulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.