Ellerindeki gülleri yeter artýk dercesine tutuyorlardý, ve o kadar masumdu ki yüzleri. Savaþýn ortasýnda on,on beþ tane çocuk Kim bilir kaç bombadan kurtulmuþlar, kim bilir kaç yakýnýný kaybetmiþler
Onlar sadece çocuk. Çocuk olmalarýna raðmen yüzleri kýrýþýk elleri kalýn, Konuþmalarý sert ve kulaklarý duymuyor. Ve vuruluyor birer birer
Onlar duymayan kulaklarýna raðmen, Ellerinin kýrýþýklýðýna raðmen insan. Ya onlarý bu hale sokanlar; Onlar gibi çocuklarý olan insanlar.
Ferhat Karaaðaç
Sosyal Medyada Paylaşın:
elçi34 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.