ve kar yaðýyordu kar dýþýmýz karakýþ bir mevsim içimiz dört mevsim bahar/dý ve zaten bir baþýmýz vardý üstelik bütün bu olanlar baþýmýza yaðan kar kadardý
ve kar zaten beyazdý dökülüyordu dokunuþlara ve kar taklacý ak güvercinler parlaklýðý hüzünlü bir bebek ýngasý çocuk üþümüþlüðü gibi yükü sevdalý bir yoldu ve dokununca ayak tabanlarým yalnýz olmadýðýmla caddelerindeki karlý zeminine bir kentin duran ne yürek ne göz nede koldu
sonrasý ömrümün kalan tarafý dudaðýnda eriyen kar tanesi vurulmuþluðumdu
dahasý yaðan her kar tanesi beni yaralayacak olsada önce sen yaðacaksýn saçýmýn her teline keskin yanýmla yürüyeceðim yaðan her karýn altýnda ýslanarak yarýsý yitik yarýsý diri ardýma nice yýllar nice acýlar býrakarak sevdasýný illegal bir bildiri gibi saklayarak
bir an önce ölmek kadar zor belkide basit gelsede yaþamak nasýl olsa savunmayacaktýr seni beni bu hayat o zaman kaldýr at yüreðini bir iþe yaramýyorsa ’buda sevdaya ilk þart’
kenan can yoldaþlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
karşıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.