GÜLÜŞÜN HÜZÜNDÜR GÖZLERİMDE

GÜLÜÞÜN HÜZÜNDÜR GÖZLERÝMDE

iþledim bir oya iþler gibi düþlerimi
gülüþünü yitirmiþ sokaklarda
aradým yitik anýlarýmý

akþam elimde buðusu tüten ekmeklerle geldim
saf umut dolu sevgimi katýk edesin diye yüreðine
dizlerinin dibine oturdum
hüznün türküsü dilimde

daðýnýktý saçlarýn
yaðmurlardan üþüyordu ellerin
usulcacýk örttüm battaniyeyi üstüne
buðulandý gözlerin
titrek rüzgarlarýn
perdesinde

içten içe aðladým
derin bir sýzý gibi

sigaram hep yanýyor,
kül tablasýnda çoðul yalnýzlýk
demli çayýn buðusu,
odamýn serinliðini ýsýtýyor

gece çöktü
sokaklarda tek tük insanlar
havada yaðmur basýncý
gökte yýldýz yok
bombalar altýnda insanlar
içimde kanayan yara
-insanýn insana zulmü-

kayýp kentlerin burgusunda
yitik duygularýn kurgusunda

silindi rehberlerden adýn
kentlerden siluetin
farzet ki hiç yaþamadýk
insanýn bataklýða çevirdiði dünyada

(2004 yýlýnda yazýldý bu þiir)

Coþkun Mutlu / Hüznün Þairi
huznunsairi@gmail.com


Sosyal Medyada Paylaşın: