Ben seni düþündüðüm zaman
Alarak yüreðimi parmaklarýmýn arasýna
Kaf daðýnda dolaþýyorum
Fay hatlarým kýrýlýyor,beynimde artçý sarsýntýlar
Binlerce deprem oluyor yüreðimde
Gözlerim kararýyor ,damarlarým çekiliyor
Can çýkýyor içimden
Can çýkýyor
Bilemezsin
Kalbimde balyoz sesleri
Damarlarýmda dev karýncalar yürüyor
Göremezsin
Ben seni düþündüðümde
Geceleri doðup gündüzleri batýyorum
Nefeslerim alev alev
Sererek hatýralarý gölgemin üzerine
Kan kusarak üzerinde yatýyorum
Gece soðuk gece kör
Sarsýlýyor ayaklarým,binlerce kör kuyudayým sanki
Tut beni
Tut beni düþüyorum
Yalnýzlýðýnýn buz daðlarýndayým
Gözlerim çekiliyor
Tel tel liflerim sökülüyor sanki,
Ve düþerken gözlerimden hasret denilen buðu
Sensizlikten ve kimsesizlikten
Üþüyorum
Tut ellerimden ne olur
Ne ben sensiz ne sen bensiz
Gelmeyeceksen bir daha bilmelisin
Bilmelisin can yarim
Bilmelisin
Aðýr aðýr ölüyorum
Fatma Pýnarbaþý
Þiirime yorumuyla güç veren deðerli þiir dostu acemisahin beyefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.