...geldin gülümseyerek karþýladým seni dinledim,anladým,sevdim yüreðimi açtým,içine aldým gözlerimi kapadým ve tuttum ellerinden ellerim ellerinde,gözlerim kapalý yürüdüm güvenle... aldanýp ellerinin sýcaðýna daha sýký yumdum gözlerimi daha çok sevdim ellerini,yüreðini... gerçekten ve kimseyi sevmediðim kadar çok... daha çok yüreðimi açtým daha çok içine aldým seni yüreðimi açtýkça gözlerimi kapattým ve yüreðine býraktým kendimi... birden üþümeye baþladým sonra ellerim boþluktaydý ve gözlerimi bir açtým sen yoktun ve ben acýlar içindeydim.. soruyorum þimdi kendime bu kadar çok sevmek miydi hatam yoksa ben bilmek mi sevdiðimin yüreðini ya da sorgusuzca güvenmek mi yanlýþtý yoksa sevdiðin gibi sevilmediðini hissedememek mi bilmiyorum ama ben o gün bu gün kimseye gözlerimi kapatamýyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavimavi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.