GÖNÜL
Kimse çekmez derdini düþünürsün kendini
O daracýk bendini, yýkýp gittin be gönül..
Yenemedin hiddeti, uyguladýn þiddeti
Celalinle milleti sýktýn gittin be gönül..
Kýrdýn bütün dostlarý, aldýn nice ahlarý
Seni seven canlarý, yaktýn gittin be gönül
Sözlerin baþa bela, bir aðzýn var ki helâ
Küfür denen o yola, saptýn gittin be gönül...
Bozdun güzel baðýmý, daðýttýn ocaðýmý
Kýrdýn kol kanadýmý, kaçtýn gittin be gönül
Kara kýþ’ý yaþattýn, bakmadýn hiç yazýma
Hûni koyup aðzýma s..týn gittin be gönül...
Bütün iþin kazara, söz söyleme yazara
Ýpin çýktý pazara, sattýn gittin be gönül
Geldin yolun sonuna, kýydýn kendi canýna
Caný son mekanýna, attýn gittin be gönül...
Yazýk ettin kendine, sýðmadýn hiç bendine
Düþtüm hesap derdine çarptýn gittin be gönül
Uydun þeytan fendine bekledin himmetini
Kör mihman biletini kaptýn gittin be gönül...
Yazýk yunus’a yazýk, toplamadýn hiç azýk
Yüreðime bir kazýk, çaktýn gittin be gönül
Altýn döndü bakýr’a, öldürdün vura vura
Mezar denen çukura, yattýn gittin be gönül...
Yunus Karaçöp
yudumyunus
01.03.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.