SESSİZCE YAPAYALNIZ

Yýldýzlarý düþündüm, gözlerine bakýnca,
Yaðmurlarý düþündüm , göz yaþlarýmda.
Çiçekleri düþündüm, yapraklar arasýnda,
Ve kendimi düþündüm ,bulutlarýn üstünde,
Sessizce...yapayalnýz.

Bir dünya düþündüm , bir ucunda sen, bir ucunda ben,
Beni kahreden , ayrýlýðý düþündüm.
Bir fýrtýna düþündüm ,okyanus ortasýnda ,
Limanlarý düþündüm ,dalgalarla boðuþan.

Bir cadde düþündüm , gece üçünden sonra ,
Bütün ýþýklar sönmüþ ,þimdi herkes uykuda.
Ve kendimi düþündüm , yine senden uzakta ,
Gecenin ortasýnda ,sessizce...yapayalnýz.

Þarkýmýzý düþündüm , notalar arasýnda,
Söyleyen ben , söyleten sen.
Aþkýmýzý düþündüm , yýldýzlarýn altýnda ,
Bekleyen ben , bekleten sen.
Ve kendimi düþündüm , sabahýn ayazýnda ,
Çið düþerken üstüme , sessizce...yapayalnýz.

Bir çaðlayan düþündüm , nehirleri besleyen,
Balýklarý düþündüm , sessizliðe gömülmüþ.
Bir alev düþündüm, beni derinden yakan ,
Seni düþündüm birden , yokluðunu hissettim.

Bir hikaye düþündüm , belki binlerce sayfa,
Konusu sen olmalý , yazarý ben.
Ve kendimi düþündüm , bu evrenin içinde ,
Sessizce...sessizce yapayalnýz..

N.Gökhan SONSEL
Sosyal Medyada Paylaşın: