Çocuktum o günlerde, Çocuksu düþlerin sýcacýk heyecaný içimde, Ayaklarým yalýnayak koþtum. Rengarenk bir uçurtmamýn peþinden....
Kýsaydý gözleri ufkumun. Oysa uzundu yollarý bahtýn. Çocuktum iþte...
Birbiri ucuna ekledim. Ninemin el örgüsü, Patiklerden söktüðüm ipleri, Uçurmamýn kanadýna. Oysa hiç düþünmemiþtim. Geleceðe dair, Adýma hayat diye yazýlacak dilekleri..
Meðer çocukken atýlýrmýþ geleceðine dair adýmlar, Meðer bir uçurtmanýn kanadýnda yükselirmiþ insan.
Uçurtmamýn kanatlarýný Aldan beslenmiþ nurdan süslenmiþtim. Öylesine yakýþmýþtý ki gökyüzüne, Öyle tatlý esiyordu ki rüzgarý o günlerde, Lakin ipi kýsa, Bahtý kýsaydý uçurtmamýn. Büyüdüðümde anladým. Ve Ben sustum. Þimdilerde ise her ne kadar uçurtmalar kaldýrsa da mavilere Uçuk kalemim Büyüdü artýk yaþ deðil eðilmez çocukluða yüreðim
U Ç U K -SAZGELÝNCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Uçuk Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.