KONUŞAN RÜZGAR

hüzün rüzgarý yine sarmýþ dört bir yaný bak
ýslýk çalar kalbime uzanan elleri.
yürüdüðüm yollarýn tozlarýný savururken,
bir melodi tutuþur dilinde.

ne sen ne bir baþkasý nede gökyüzü
ne ben ne biz yada inleyen gökgürültüsü
susar diller susar rüzgarlar
varsa eðer aklýný kemiren sorular

rüzgar ver ellerini bana
evrenin sonsuz nefesiyle dolsun bedenim
kimbilebilirki senin sayende can bulur hayatlar
yaþama sevincini tadan aðaçlar

akan dereler yeþil çimenler
aðlayan bulutlar
gülümseyen gökkuþaðý
insanlar gibidir doðanýnda yaþamý

biz varoldukça varlar
ve bizler onlarla varýz
nezaman aðlatýrsak gözlerimizi aðlar bulutlar
kararýr yeþil çimenler
susar kuþlar

senin sayende varýz rüzgar
ver ellerini bize
evrenin sonsuz nefesiyele dolsun bedenlerimiz
sevgi ver insanlarýna
verki yokolmasýn dünya

(dünyamýza ve çevremize duyarlý olalým.unutmayalým onlar varoldukça varýzz)

saygýlar...

Sosyal Medyada Paylaşın:

çağlan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

KONUŞAN RÜZGAR gokte ay parlar ahtapot BARANA herneyse belkıde ben cocuk sende masalımdın bensızken ISIMSIZ insan