Ayrılık Rüzgarı...

bir sonbahardý,
yapraklar tek tek solup dökülüyordu
yüreðimdeki ümitler gibi...
bir hazandý gidiþin,
sertçe esen ayrýlýk rüzgarý
kaskatý etmiþti yüreðimi
artýk hiç sevmeyecek,
hiçbir kuþ yuva yapamayacaktý yaralý yüreðime

ey beyaz güvercinim bildiðim kara meleðim,
ey caným deyip ömrümü verdiðim azrailim,
sen de yaptýn ya yapacaðýný...
güneþe küstürdüðün gözlerimi
gecelere dost eyledim,
damlalar misali gözyaþlarýmý
topraða yaðmur eyledim,
söyledim, söyledim ama dinlemedi
aþk’a saðýr yüreðim
"kim var ki aþkla mutlu olan
mutluluðu bulup sarhoþ olan
her ayyaþ mutlak bir gün
ayrýlýkla ayýlmýþtýr bu rüyadan

sanmaki ettiðin yanýna kalacak
senin de yazýn bitecek, güzün olacak
seni de saracak kara bulutlar
yýldýrýmlar düþecek
dört bir tarafýna kafesler misali
anahtarý kayýp, kilidi bile olmayan
kapýlar ardýnda kalacaksýn çaresiz
verdiðin ümitleri, ettiðin yeminleri
seni seviyorum demeleri unutup,
neydi günahým diye
düþünürken kendi kendine
aklýna bile gelmeyeceðim belki de

mazi yok artýk benim için,
bir bebeðin doðduðuna
aðladýðý gibi aðlarým kendimce
seni sevdiðime deðil, sana inandýðýma
seni gördüðüme deðil, sana baktýðýma
cehennemde deðil, aþk ile yandýðýma
piþmaným þimdi...

önce Allah’ýndan, sonra ah’ýmdan
en sonunda sevdiðinden bulasýn

serkans

Sosyal Medyada Paylaşın: