*RÜYA ve Gerçek*

tuttum kanatlarýndan
yakaladým takla atarak düþerken boþlukta
mýhlý bir kahpe kurþun ile
kanadýnda martýnýn

çýðlýklarý yükselirken þehrin
uzayýp giden ömür gibi
aný yüklü sokaklarýn
vurgun yemiþ kesmekeþinden
kaldýrým taþý sayýsýnca adýmlarým
avaz avazdý yalnýzlýðým...

uðranmamýþ tenhalarýn köhnemiþliðinde
nerede bir diken batsa
kediciðin patisine
ve bir taþ takýlsa
açlýktan yapýþmýþ kemikleriyle
iki lokma arayan köpeciðin pençesine
duyardým sýzýsýný
yüreðimde
en derinde

inip tamamlanmamýþ tutunda
med cezirlere yakalanmýþ otobüsün
içimde aný kalmýþ
duraðýnda isimsiz.

sordum görevliye
G dokuz?
vardým kapýsýna düz betonun
çalmadan ses geldi
evde yokuz.
"yabancýya kapýyý açma" âdeti
yoktu elbette bu yerde kimselerin
tam
yoksan nasýl bildin nereden gördün
diyecektim ki
"hangi vakitte olursak gel" dediler muhabbetin
biz baðýnda oluruz

vardým ki sofrasýna
sýra geldi sorguya
kimsin nesin denilmeden girildi konuya
bütün sevdiklerimin hepsi orada
gözlerinde gidiþimin
sevincini göremedim
sessizce bir köþede sözleri dinledim

söylenenler ekolu
dað tepe yok ortada
kapýlýp yankýlara
söz gelince gönül yazgýsýna
giremeden konuya
baktým ki kalmamýþ kimsecik sofrada

neler oldu bilemedim
tek þey ise bildiðim
bir küçük tahtada
yazýlýydý “Hiçsin”

açýk avucumda bir tüyü duruyordu
martýnýn
tuzu vardý saçlarýmda
ýslaklýðý denizlerin
kirpiðimde asýlý iki damla yaþýn
kaldý buðusu
topraðýnda unutulmuþ mor menekþelerin

bitmiþti yatýya kal denilmeyen ziyaretim
ben o kabir baþýnda
içimde kal denmeyi arzulayan
hiçliði öðrenmiþ
davetsiz misafirdim


Kiraz çiçeði
Gönül Ersin


Sosyal Medyada Paylaşın: