sevgili günlük bugün hiçbirþeyden ve önümden geçen herbirþeyin hiçbir anlamsýzlýðýnda yürüdüm. bilmez kimselerde ben çok uzaklara gittim. adýný bilmediðim ama her sabah banada doðan güneþin uðradýðý topraklara kokladým kimsesizliði yabancý gözlerde. dumaný kaybolana dek geri dönmüþüm gülümsediðim o ince kývrýmlý hatýralarýma. ölümsüz, korkusuz ve bir o kadar yenik hayallere. demem o ki günlük gitmiþim,gelmiþim eski bir þarap tadýnda ne eksik nede fazla yaþanan girdabýnda dolasýrken uçurumun kenarýnda. son sözüm olsada sana diyeceðim; elbet bir an peþinde bir anki sözümden yakýn sabahlarýný göremeyen gece gibi usulca, meleklerki yanýbaþýnda.
Sosyal Medyada Paylaşın:
mithat kerim mehmetoglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.