Ne olursun bir kere,
Kendine dön bak hele,
Ben kimim nerden geldim,
Diyerek sor kendine.
Bilmez isen kendini,
Sen bilmezsin Rabbini,
Rabbini bilmeyince,
Rab sayarsýn nefsini.
Mübah olur her yalan,
Her iþin yalan dolan,
Dünyadan göçtüðünde,
Ne kalýr senden kalan.
O’ta hakaret etmem,
Seni ota benzetmem,
Bil ki iltifat olur,
Benim böyle dil sürçmem.
Bir yere bir göðe bak,
Yollar kara ve de ak,
Durdurman mümkün deðil,
Mezarlýktýr son durak.
Bir hoþ sada dinlensin,
Olsun bu sada sesin,
En iyi miras adýn,
Hayýrla yad edilsin.
Sinan Karakaþ