ALLAH'IM!

Ben, yalansýz dünyayý,
Dostlarým da vefayý,
Hak yolunda cefayý,
Namaz da huþuyu,
Secde de aðlamayý sevdim.

Bana verdiðin nimetler içinde
En çok sana, kul olmayý sevdim.

Ne kadar canýmý yakarsa yaksýn,
Sonu sana çýkan, dikenli yollarda,
Yalýnayak yürümeyi sevdim.

Mahzun gönüller de bulunursun diye
Hüzünleri sevdim.

Cehennem ateþin de yanmamak için ebedî,
Ben geçici âlemde
Senin aþkýnla yanmayý sevdim.

O büyük azâmetin karþýsýnda "hiç" olmayý,
Yaratýlma þerefine nail olmanýn þükrüyle,
Var olmayý sevdim....

Rabbim!
Ben en çok Habibim dediðin,
Onsekiz bin âlemi karþýsýna koyduðun
Resûl’ün:
Hz "MUHAMMED MUSTAFA" (s.av) ya
Ümmet olmayý sevdim....

Allah’ým ben senin yolunda toprak olmayý sevdim...

Allah’ým!
Ben senden gelen, her cefayý sevdim.

Nûriye Akyol

Görsel alýntýdýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: