hýrkasýný, topraktan kopardý,
ruhunda ki ýzdýrap;
az gelmiþ olsa gerek,
ateþin suyunda duruladý gözlerini,
kýrgýn kalbini,
yüzünün aynasýna sakladý ilk, ve son,
elveda dedi seyyah,
baþka bir kentin yalnýzlýðý,
baþka gökyüzü, dilenircesine,
yutkundu sesini,
gölgesini ezip geçti adýmlarý,
ardýna bakmadý, bakamadý;
kim biliyordu, yok sayýlan varlýk,
yaradýlýþýn eseri,
aþk; sadece bir kiþi!!
e. ey. z.
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.