ÜZGÜNÜM AÞK
Yüklendim bir baþýma bu derdin tüm yükünü
Ne sen anlayabildin ne ben anlatabildim
Söküp attým içimden son umudun kökünü
Ne sen bitirip gittin ne ben baþlatabildim
Ne kadar zulüm varsa akýllara muhayyir
Denedin üzerimde cümle cevrini bir bir
Vuslata eremeden kapandý koca devir
Ne sen vurup öldürdün ne ben yaþatabildim
Göçtüm gönül evinden sýðamadým bir yere
Ömürüm bir kafes gibi sarýldý çepeçevre
Haykýrýp durdu seni içimdeki her zerre
Ne sen bahar gösterdin ne ben kýþlatabildim
Üzgünüm aþk yoruldum var git kendi yoluna
Yaðmurdan kaçar iken yakandým doluna
Mevla fýrsat vermesin merhametsiz kuluna
Ne sen zýrhýn indirdin ne ben kuþatabildim