Sensin
Çiçek yapraklarý taþýr seni,
el üstünde tutulanda sensin.
Dökülür günahlar, çýkarsa yollar sana,
cennetin bir parçasý da sensin.
Vurulsa gece, karanlýðýn ortasýndan,
ak nurunla geceyi süsleyen de sensin.
yýldýzlar sönüp dökülse gökten,
geceyi gündüz eden çehre de sensin.
Belki yarýn olmaz, ölürüm düþlerinde,
söylenmemiþ sözler kalýr, yazamazsýn ellerinde,
yaðmurlar yaðar gözlerime gözlerinden,
okuduðun þiir, duyduðun ses sensin.
Bir vedaysa bu, nefesimi al benden!
Eðer son günse bugün son yaprakta da sen,
kýrsan da kalemimi, dökülen mürekkepte sen,
zahirde gördüðün, görmediðin aþkta sensin.
Enes ÝLHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.