Bu nasýl bir rüzgâr esip kavurdu,
Gözünün üstünde gözüm kalmadý
Karýþtýrdý beni, yola savurdu.
Daha görünecek yüzüm kalmadý.
Bozukmuþ bakýþým, doðru tartmadý,
Ol Görüp de dördü bire katmadý,
Ocaða koyunca kývam tutmadý,
Kaynadýkça taþtým, azým kalmadý.
Kesilmez sularým, ne yandan akar,
Tek þarta yeþilim encama bakar,
Bir öksüz hoþ söze gülleri döker,
Tokmaðý gösterme, pozum kalmadý.
Dalga bile deðmez göz alýr süsü,
Yoktu ki gizlisi, görünsün pusu
Denize bakanýn borçtur korkusu
Mendil açtým sana, sözüm kalmadý.
Sarhoþ dolaþýrým kalbini yokla,
Kuruya sen bakma, yaþýmý sakla,
Gel de at çýngýný ateþi yükle,
Es artýk Birisi közüm kalmadý.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.