Yırtık bir mavi giysi
Ruha üflerken, taarruz mu sandýn
Saçýn, yer kabuðundan uzadý
Ayaklarýn aðýr küreye mi baðlý?
Doðarken, bir sýrra mý gömüldün
Üstün baþýn, üryan
Kalbin, beyaz bir ipliðe mi baðlý?
Tutunanlar mý vardý sana
Onlarý bedeninin parçasý mý sandýn?
Onlar da ipliðini kefen etmiþ, eski ruhlardý
Bakýþlarýn mý var, seni saran þeffaf tene
Yoksa sen mi deldin ve içindesin þu an
O tenine deðen neydi sanýyorsun?
Nefes nefes çektin onu
Ýçine de doldurdun bu ayýltmayaný
Hep hoþtun gezerken buralarda
Ayak tabanlarýn biliyordu,
Düþüncelerin kabuk, sesin soyuttu
Saçlarým dedin onlara, saçlarým!
Tepindin, canlý bir buðuda
Sezilerin biliyordu bunu,
Ama sen doldurdun içini, sen.
Son nefes, biliyordun artýk tadýný
Býrakmak istemedin, baðlandýn
Gidemedin iþte, hep buradasýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.