mavi kýyýsýna sýðýndým gök yüzünün,
rüzgarýn kokusu,
ve teninde ki bensizliðe alýþmak;
sensiz yaþamak..
anlatmak seni voltada adým, adým,
anlatmak zinciri kýrýlmýþ öfkeme,
sarýlmadan uyukuda düþ’ lerce,
binlerce yemini bozmalý,
belki sonrasý, sensiz yaþamak..
suya susayan topraða;
diledim kalan bedeni,
aldýðýn kadarým,
yazan kalemim, razý gibi bunca zulüm,
ordasýn;
nefesin hasretini korluyor,
kül olup savrulur yýllarýn beyaz izi,
nefesin ötesi, çýrpýnan can,
teslim olmak;
sensiz yaþamak...
vaz geç,
ertele acýndan payýma düþeni,
al, sende kalsýn bu özlem;
bu oda, bu þehir,
neyine deðiþeyim,
kirpiklerinden yaðan yaðmuru;
bir yastýkta yaþlanmadý,
sensiz yaþamak...
bir yol uzar gider ebedi,
bir kalp acýr nedensiz ve sessiz,
sadece gülümse;
ömrün hediyesi ..
sensiz yaþamak,
tatlý gerçeðim...
karan
e. ey " z ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.