Kimliksiz bir sevdada unutmuşum adımı

Zecir bir karanlýk sýzýyor içime
Aklýma yuva yapmýþ tenha gelmelerin
Ve hiç gitmemiþçesine bu kekremsi his
Uluorta sarýyor beni bensizliðime

Güneþi göðsünde uyutan çöle inat
Ayýn parçalanmýþ yüzünde gördüm seni
Lerze bakýþlarýndan damýtýrken þavkýný
Kimse duymasýn diye…
Dudaklarýmýn arasýna kundakladým adýný

Oysa…
Meskun mahallerde pusu kurmuþ gözlerin
Saçlarýn barut dolu, tüfek çatmýþ ellerin
Serçelerde ürküp kaçtý çalýlarýmdan
Epeydir sahilimde görünmüyor martýlar

Sandým ki…
Develer denize, martýlar çöle ulaþtý
Ebabiller göðe çarptý da gök yarýldý
Babil yýkýldý, kule üzerime devrildi
Deniz yarýldý da Musa görüldü sandým

Meðer; esrik bir düþte,
hiç’lik kundaklýyormuþ niteliðimi
Nasýl oluyorsa;
kimliksiz bir sevdada unutmuþum adýmý
Sosyal Medyada Paylaşın: