Çocuk
ÇOCUK
Gün geçtikçe filizlenir annesinin karnýnda,
Sonunda güneþ gibi dünyamýza doðar çocuk.
Mýþýl mýþýl uyur sanki meleklerin koynunda,
Gül kokusuyla bizleri huzura boðar çocuk.
...
Yoktur umut dolu dünyasýnda ne gam,ne keder,
Sevecen bakýþlarý on milyon pýrlanta eder,
"Büyüyünce pilot ya da doktor olacaðým" der,
Yarýnlara dâir pembe ümitler yýðar çocuk.
...
Aþkla baðlýdýr anne ve babasýna derinden,
Konuþmaya baþlayýnca bal damlar sözlerinden,
Her gece, annesinin þefkâtli göðüslerinden,
Dudaklarýyla süt beyaz bir rahmet saðar çocuk.
...
Gelir eve toprak kokan ellerinin pisiyle,
Oynar dýþarlarda sevimli sokak kedisiyle,
Okyanuslardan daha çok kocaman sevgisiyle ,
Kalbimizin en mahrem köþesine sýðar çocuk.
...
Oyuncaklar onun vazgeçemediði dünyasý,
Büyüyünce gerçekleþir gördüðü her rüyasý,
Bulutlar kadar arý,duru ve saftýr mayasý,
Yaðmur olup her akþam gönlümüze yaðar çocuk.
Zinnur Aldaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.