YOKLUĞUN...

Bir kýþ akþamý sabaha ramak kala de yazýyorum, hala hiç uykum yok,
ve bÝraz hastayým...
Uzaklardan bir ses olmaný isterdim bir selam bir nefes...
"Üþüme" diye seslenmeni isterdim... Bir el olmaný isterdim bir kol... "Özledim" deyip sarýlmaný...
zifiri karanlýk yerinde düþlerimin çýkýp gelmeni isterdim. Kýnalý bir bahar gibi umut ýþýðý olmaný isterdim hayatýma...
koþsaydýn ve yaslasaydým baþýmý omuzuna aðlasaydým doya doya ...
40 derecede olsaydý da üþümesi yüreðimin geçerdi üþümesi içimin kirpiklerimde yaðmurlar dumanlan mazdý biliyorum..
baþak saçlým dengesizim sularý yeþil bir ýrmaðýn kýyýsýnda buluþmak saçlarýnýn kokusundan öpmek içime çekmek ve serin soluðundan içmek sana sarýlmak kucaklamak uçmak isterdim…
lakýn nafile aramýzdaki bütün yollar kapalý... Bütün dallar kesik... Yokluðun buz gibi soðuk...
Üþüyorum... donuyorum...
kalbim de donmuþ sanki. Gözlerimde...
Ateþler içinde bedenim...
çok bir üþüme ki hiç bir þey ýsýtmýyor artýk. Bütün uzuvlarým uyuþmuþ. Ezip geçiyor ruhumu acýlar...
zaisin iþte kalbimin kuyusu en hazin sesle inliyor þimdi. Kirpikleri kýrýlan bir zamanýn teninde aðrýlý þiirler topluyorum gecelere
þimdi...
Bilirim sevmek ve özlemek bir ateþe dokunmaktýr; yakmaktýr yüreðini yangýnlarda. Ama ben üþüyorum.
Yokluðun buz gibi soðuk.
Yakacak bir þeyimde yok…
Aðlýyorum buza dönüþüyor gözyaþlarým… Aðlýyorum akýp gidiyor gözyaþlarým çaðlayanlara… Bakakalýyorum ardýndan çaresiz…
Ah! bir el olsan dokunsan alnýma okþasan saçlarýmý bir anne þefkatiyle.. Geçerdi aðrýsý baþýmýn geçerdi biliyorum...
Bir gül olsaydýn bahçemde koklasaydým nefes nefes çekseydim içime derin derin...
Bir göz olup baksaydýn gözlerime çekip alsaydýn içindeki hüznü...
Ah! bir bilsen nasýl sevinirdi yüreðim nasýl sevinirdi dudaðýmdaki gelincik kapýmdaki akasya...
Susuyorum artýk derin derin... Ve sessizce soluyorum bir hazan yapraðý gibi...
Oysa ne kadar çok hasretim konuþmaya anlatmaya
anlaþýlmaya...
Oysa ne çok istiyorum tüm bedenimden söküp almaný yalnýzlýðýmý hicranýmý bir týlsýmla...
Yüreðim kan revan dikenler acýmasýz ayaklarým kýrýk koþamýyorum artýk doruklara menzil uzak...
Gel. Yüreðim ol seher gülüm her ölümümde bana yeniden hayat ver. Elim ol ayaðým ol caným ol...
Gecem - gündüzüm ol...
Aðlayan gözlerim ol her damlada yeniden doður beni yeniden doður umudumu.
Her öldüðümde yeniden yarat ki seni ne kadar
özlediðimi anlatayým yeryüzündeki bütün canlý cansýz varlýklara ne kadar çok sevdiðimi ...
Önce sen gel sevdiðim.. solmadan resimler þiirler sislenmeden... Ýslenmeden geceler ...Sonra ölüm gelsin.....
Giderken beni de alsaydýn yanýna
Yüreðinin bir köþesine büzütürdüm
yada basaydýn baðrýna
mutluluktan ölürdüm...
Giderken beni de alsaydýn yanýna
çantanýn bir kenarýna sýðardým
yada toka olsaydým saçlarýna
sevinçten aðlardým....
Sosyal Medyada Paylaşın: