vazgeçtim masal olmaktan ve ince bir þiirin diline düþmekten
kül yazgýsý anýlara nakýþlanan düþlerde kaç kez öldüðümün yaþýný saymýyorum kendime filizlenen yaþlarýn doðumunda cehennem yüklü halatýn ipinde boy atýyorum Hilal uyuyor baðrýnda ben uyuyorum kýrýk bir tesbihin lal ucunda
dile gelmeyen sürü enkazlar arþýnlarken bedenimi karanlýk bulutun sað duyusuna ömrümü yaslýyorum ve yaðmurlarý çalýnan gökten hiçbir þey beklemiyorum çünkü kollarýna uzanan çocuklar benim güneþim yar dokunuþlarým
vazgeçtim kendi daðýmý kazýmaktan ve sýðýntý resimlere göz olmaktan
sýrrýmý eþeleyen rüzgarlar yüzümdeki ben/leri ayýklarken aynasýz yönlere yüzsüzlüðü gölgeledim ýþýk vermeyin gürültü kývýlcýmlardan karanlýða büyüdüm küçük tohumlardan Anne eli deðmeyen baharlardan bu yüzden hala çocuðum hala emekleyen bir hayat
tenimi tazeleyen su çatlayan kabuklarýmda iyileþmez bir deniz
örtün üstünü derin yaralarýmýn
sýzlýyorum
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.