BUTİMAR’IN KALBİYLE

Gözyaþýmda alev kokusu
Tüm sesler içime bükülmüþ
Sesimi duyamýyorum
Zamaný çiðniyorum tatsýz
Sindiremiyor yüreðim hasreti
Geçecek zaman içinde
Kabuksuz yaramsýn sen
Hiç geçmeyen, deðiþmeyen
Ama hep derinleþen

Yeþil fecrin soðuk ýþýðýnda
Tutunuyor dilsiz acýlarýma
Geçmiþime atýlan tohumlarýn
Dikenli sarmaþýklarý
Akasyalarýn
Çamlarýn kokularý karýþýrken saçlarýma
Butimar’ýn kalbiyle uçuyorum
Gözlerindeki kýyýsýz denizlerde

Armoni hesaplarýmý bozuyor
Ruhumda akan nehirlerin
Kimsesiz sesleri
Lâl sanýyor ötüþlerini
Uçuþlarý sakatlanan kuþlar
Faklara düþüyorum i mgeler ormanýnda
Kartal týrnaklarýna benzer soluðum
Ciðerlerim kan revan içinde

Biriktirdiðim ýslak taþlarý atýyorum
Abiru’s-Sebil kimseler gibi
Göðün mesh olmuþ kuyularýna
Ve selamlýyor gülüþleriyle kýz çocuklarý
Sýrlar okunurken
Niþabur’un Babil’in kitaplarýndan

Yaðan yaðmurlar semayý kurutuyor
Rüzgarýn sýrtýnda zefir aðlayýþlar
Kirpiklerimden
Yýldýz çiçekleri dökülür
Gece olurum gece üstüne
Terütaze kalýr içimdeki þairliðim
Kalbimin titreyen ibresinde þehadet
Ve uzanýrken topraða örtülür üstüm
Hilat’im kýzýl yapraklardan


Davut Daþkýran

Sosyal Medyada Paylaşın: