Saymayý hiç öðrenemeyecekti Annesinin karnýna Yedi kurþun Ýsabet etmeseydi…
Henüz yedisindeydi Yaþýný soranlara “Annem yedi dedi” Deyip arkasýný dönüp giderdi…
Babasýna sorsan Artýk bir melekti annesi Ona baksan Hep birazdan gelecekti…
Umudu hiç tükenmedi Kolaydý da beklemesi Ne kadar acýtýrdý canýný Her güzel kadýný Anneye benzetmesi…
Onlarý tanýdýðýnda, Yani on küsür yaþlarýnda Yeni bir yük vardý artýk Sevgi yoksunu omuzlarýnda…
Küçücük elleri, Tanýmýþtý bir kere Kapkara tetikleri… Bir gün gelecek Yeniden dirilecekti annesi Ve, Onlarýn yanýna kalmayacaktý Bedir’e ettikleri..
Öyle de oldu, Yedi kurþun Yerine yüzlerce nefret doðurdu Tam bu sýrada Bedir’in yaþý On dokuzdu… Yýllarca gizli saklý Göz kapaklarýndan sýzan yaþý, Sessizce intikama dokundu…
Onlarý vurdu Bedir, Hala bilmez di ki, Sayýlarý kaç tanedir… A,B,D hangi alfabede Ýnsana denk gelmektedir…
Çok geç olmadý Öðrendi Yediden sonrasýný saymayý. Onlarý sýðdýrmadý, Yüzlere Yüzleri sýðdýramadý, Bu satýlmýþ köpeklere… Ne yaparsa yapsýn Nafile, Bir kez zaten yemiþti ayvayý…
En son gördüðümde Bedir’i, Sakallarý epey uzamýþtý… Sürgün kentlerin birinde Esir insanlar(!) kampýndaydý… Dayanamadým Soruverdim halýný hatrýný Döktüðü onca kanýn içinde Hala annesini bulamamýþtý…
Selim SEVEN
Kelkit - 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
SeloCani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.