Gitmiþten sayýlmaz yarým, yaralý,
Ýnsan hep kalbinin kaldýðý yerde,
Nerde bir bütünse her dem oralý,
Ýnsan hep kalbinin kaldýðý yerde.
Baþka bir kýtada gezse gölgesi,
Hükmünü verirse vicdan bilgesi,
Uzaktan, yakýndýr çekim bölgesi,
Ýnsan hep kalbinin kaldýðý yerde.
Bir bavul toplayýp, çekerek gitse,
Gözlerinden yaþý dökerek gitse,
Gülücükler saçýp sekerek gitse,
Ýnsan hep kalbinin kaldýðý yerde.
Uyanýr her özlem, akþam olunca,
Gül yapraðý düþse taþar dolunca,
Döner geçmiþine fýrsat bulunca,
Ýnsan hep kalbinin kaldýðý yerde.
Aþkýn çýkmazýna düþmüþ yiðitse,
Dünyanýn ta öbür ucuna gitse,
Demir atmýþ gibi durur ne etse,
Ýnsan hep kalbinin kaldýðý yerde.
Gitmek kolay deðil, arkada gözü,
Bir yere, bir göðe dönse de yüzü,
Püsküllü yalandýr unuttum sözü,
Ýnsan hep kalbinin kaldýðý yerde.
Özcan Ýþler
23 Ekim 2022 Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.