Yani öyle bir denge ki bu, Bir tarafýnda çakallar Bir tarafýnda kurtlar Ýkisi de hain, ikisi de düþman. Nerede dost diye sorarsan, Ýnsan ticaretinde tüccar. Duayla çýkmak istesen, Ellerin kâbil’den kalma. Koþmak mý dersin umut? Hayýr! Çünkü çoktan kaybettin, adýmlarýn yolsuz’lukta kayýp. Bir yerde suçlusun, Aslýnda birþey de yapmamýþsýndýr. Sanmýyorum! Yaktýðýn ateþin dumaný seni çoktan ihbar etti. Biliyorum eritmek istemiþtin, Celladýn buz çemberini. Çünkü gittikçe kuþatýyorlar aklýn sahilini, Ve tüm kýrmýzý çizgilerini hunharca geçiyorlar. Bir çýkýþ mutlaka var diyorsun. Ama hiçbir yere de giriþ yapmamýþsýn. Unutuyorsun! Durmadan çözüm arýyorsun, aradýkça artýyor sorunlarýn. Pes etmek istiyorsun, Lakin azapla uyarýlýyorsun. Kader diyorsun, Ve seni kazalar yakalýyor. Kaçmak gelir içinden, Ama sana derler ki, "O gün kaçacak bir yer(sýðýnak) yoktur" Velhasýl... Ýyi deðilsin ama kötüye de benzemezsin.
Hüseyin Sabruk (H.H) Sosyal Medyada Paylaşın:
H.H Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.