Bu ilkbahar yüreðime elâ bir cemre düþtü, Nergisler açtý gönlümde, renk renk kelebekler üþüþtü. Ýstemem, bir mevsim gibi geçme ömrümden, Gözlerinde gördüðüm, güneþten kalma bir gülüþtü.
Doymuþ bir kadýn gibi uzanmýþken sessiz ve durgun deniz Çapkýn ve gizemli mehtabýn koynuna, Bir aþk þiiri yazdým dudaklarýmla Kýzýl bir denizdeki yakamozlar gbi yýldýzlar serpilmiþ saçlarýna. Gece mavisi bir gökte, fakat pembe bulutlar üstünde seviþtik Saatlerce, gecelerce, günlerce; Bu, ömrümce gördüðüm en renkli ve en güzel düþ’tü...
Ýþvene kanmýþ, esir olmuþ kaçýrmýþ da ucunu, Bir yasak meyva ile bozup kaç yýllýk orucunu Gönlüm seni sevmenin birikmiþ borcunu Bir mum ýþýðýnda can veren pervaneyle bölüþtü...
Ünal Beþkese (2012)
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.