I Ölüm sarý bir renkti gözümden zihnime yerleþen. çocukluðumdan artakalan gazel hüznüydü, rüzgârlara yenilip toprakla dertleþen Battal Gazi avazýydýk kenar mahalle oyunlarýnda kamýþ atlarla, tahta kýlýçlar kuþanýr, Bizans’ý fethe giderdik, yaðýz atlarýn terkisinde. bizdik er, bizdik zafer, bizimdi bedeli ödenmiþ sevdalar, bizimdi oyunlar, toylar.
II Çok sonra öðrendim, Kimi ölüleri melekler yýkar, Kimini sevdikleri ipek sargýlarla yakar.
III Hýzla deðiþti mevsimler, büyüdük sabýkalý mayýslarda, sehpalar kuruldu geleceðe, mefkûrelerin izi kaldý, ýþýksýz duvarlarda. dehlizlerden geçtik, bir nefes için bir ömürden geçtik. aðustoslar sevinçsiz kaldý, eylüller ardýmýzdan aðladý. Yýllar geçti hâlâ utanç duyar þubatlar, kendi yirmi sekizinden.
IV Namluya sürüldü türkümüz, þakaðýmýzda patlayacak andýr isyanýmýz.
V Bayraða kan veren bizdik, bizdik devrandan sürülen. Varsýn yarým kalsýn öyküler, varsýn aðlasýn eylüller... Nasýlsa aðustos güneþine mavi mavi düþer gözlerimiz yeniden...
Gazi Hüseyin KILBAÞ Sosyal Medyada Paylaşın:
HüseyinGazi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.