belleğini yitirmiş nokta

. Satýra, belleðini yitirmiþ bir noktayla baþlýyoruz.
Solunda ve sonunda kabrimizin baþýnda,
baþkasýna aðladýðýmýz, ve yaþasýn yaþamak diye
diye, kör kaldýðýmýz gerçeðin kollarýndayýz. Artýk
bize dili soylu þiirlerin salyasýna bulanan
yüce kelimeler yardýmcý olamaz
:
Civarda, süt diþi yeni çýkmýþ canavarlar,
dur ihtarýna arsýz ýslýklar, ve kaderin
aðlarýný yýrtan deliller var, birde ben,
durmuþ bir saatin kollarýnda asýlý bekleyen.

Bu çevrede, tehlikeli ve oynak sürgüler,
geceleyin genleþen parseller, ve sinesi olan
esmerliðin tecavüzü ayný yüzle gezer, aynalarda.

Ruhu, ince bir kaybetmiþlik dokusu
ve nefret etmenin yaðlý buðusuyla kaplý, buralýlar,
yurt kavramýna yabancýdýrlar. Burada
yer deðiþtirmenin rüzgarlý macerasý,
bir yöne gitmenin mide bulantýsý içinde
kalýcý þeylerin üstüne kusar, ve geride kalanlar
kirli bir vaftiz kurnasýnda alnýný okþar.

Þair de bunlardan biridir. Baþkasý gibi
kurguyu kolpadan dillendirir, ve amir hükümde
zaten sesler ve soslar þiirin hizmetindedir.

Böylece siz, okuyanlar, yapayanlýþ yaþayan bizlere
bir kez daha tanýklýk etmiþ oluyorsunuz. Mürted nedir,
unutarak.

1472bin22Ýst.



Sosyal Medyada Paylaşın: