Kalbinin kapýsýnda bekleyen benim Ayaklarýný bastýðýn toprak benim. Gece çökünce sessizlik te yükseliyor dilsiz çýðlýklarým. Bazen yüreðim yaðmur yüklü bulut gibi.. Bazen gölgen olasým geliyor.. Bazen güneþ gibi yüzüne ellerine konan ýþýk olmak istiyorum.. Ve susuyorum .. Kimsenin bilmediði konuþmadýðý kelimeleri kulaðýna konuþmak istiyorum.. Uyuduðun da göz kapaklarýn gibi örtmek sonra,siyah kipriklerin gibi korumak istiyorum... Ama ömür fýrtýnasý içindeyim. Günler, geceler ve iþte o akýp giden zamana kavgam var... Hani diyorum gül yapraðýnda düþen damla kadar olabilirmiyim... Dedimya sade duru ve saf o damla iþte... Þiir Kamil Üci 25/06/2022
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kamil üci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.