Kendimi "gökyüzünde" görmekten býktým artýk! Beni "kul" suretinde çizecek kalem gerek. Hece hece ve harf harf örmekten býktým artýk; Alfabeyi Hak yola dizecek kalem gerek!
Söz etmeye yeltensem vurdu mu susturacak, Kalbimi çatlatacak, beynimi kusturacak, Arkamda duracaksa Allah için duracak; Kýzdý mý Allah için kýzacak kalem gerek.
Nerdeyim, kiminleyim; neyim ben, ne deðilim? Kimin emri altýnda söz söylemekte dilim? Ey benim ecelimi görüp gelen Sevgilim; Bana bu kördüðümü çözecek kalem gerek.
Yürürüm, ayaklarým kan ve revan yürürüm! Eðilenler yeþerir, ben ayakta çürürüm! Kendimden bihaberken nereye götürürüm? Bu derdi hâl ehline yazacak kalem gerek!
Her ne kadar koysam da tavrýmý aktan yana, Bilirim, kalbimdeki leke de Hak’tan yana, Rotasýný çizerek þu dar çatlaktan yana; Ýçime, ta içime sýzacak kalem gerek.
Ýçim dedim ya iþte; içim bir kaynar kazan! Harfler birer sahtekar, kelimeler kalpazan! Ey bütün insanlýða sahte reçete yazan! Sana da doktor doktor gezecek kalem gerek.
Daha kaç zaman beni sürüyecek bu beden? Menzilden baðýmsýz mý yürüyecek bu beden? Can evinden çýkmadan çürüyecek bu beden; Bir an evvel kabrimi kazacak kalem gerek. Sosyal Medyada Paylaşın:
SİLÜET Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.