AZ KALDI Yusuf Yýlmaz Az kaldý dedi içinden! Sanki ipi boynuna kendi eliyle geçirmiþti Celladýnýn gözlerine alaylý alaylý baktý Dar aðacýna doðru gülerek giderken Kýrk yýllýk hak davasýný da arkasýndan sürüklüyordu. Fakat o arada Karanlýkta bir ýþýk yanar. Öbür dünyadan açýlan pencerelerin ýþýklarýdýr! Binlerce el havada “kýyma, kýyma” diyen yürek çýðlýklarýdýr! Dar aðacýna giden adamýn acelesi yok. Giden, yok olan bedenidir. Bilir çünkü Geride býraktýðý, ruhuna sarýlý düþüncelerinin, Kavgalarýnýn, dik bakýþlarýnýn izleri Ateþ topuna dönüþüp, yaðacaðýný bildiði zulmün üzerine… Peþinden sürüdükleri kalacak Et, kemik ve kan topraða karýþacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.