Nedamet

Gönül atar durur
Vakit bilmez, hal bilmez.
Ders almadý yaþananlardan
Hatýr bilmez, hatýra bilmez.

Vakit tamam demiþler,
Meftunu musallaya koymuþlar.
Sormuþlar son kelamýn nedir?
Demiþ gafil; duymadým hatýranýn öðüdünü.

Sökülüp atýlmazmýþ sevda dedikleri.
Deðiþse de her defasýnda ufkunda dilberi,
Uslanmaz vurur pranga denen o zinciri,
Durmadan, yorulmadan sýkar durur beden denen ceseti.

Seçtiði, sevdiði yâr denen o Leyla,
Sevda bilmez, sadakat bilmez.
Býraksan kaçar, tutsan uçar
yer bilmez, yuva bilmez.

Usan artýk çileden demiþler,
Dört kolluya meftunu bindirmiþler.
Sormuþlar son arzun nedir?
Demiþ garip; istemedim hasret zehrini içmeyi.

Çýkýp gidilmezmiþ meðer bu mekandan,
Tatsa da akan kaný dertten tasadan.
Dikilmezmiþ vuslat ipiyle hasret denilen o yara.
Býkmadan, yýlmadan kanatýr durur sevda denen o zilleti

Selefi, býrak artýk elinden bu urganý
Bilmesen de bu ayrýlýðýn son olmadýðýný,
Elbet varýrsýn dinleyenin engin limanýna.
Bilesin! Sen seni anlayana sevdasýn.
Seni sevene sen vuslatsýn...







Sosyal Medyada Paylaşın: