KOŞMUŞ GİDİYOR
Ýzine karýþan ayak tozuyla,
Ömrüm eceline “koþmuþ” gidiyor…
Dur derim dinlemez olan hýzýyla,
Yolun yarýsýný “aþmýþ” gidiyor…
Elbet kavuþmak var bilirsin sonda,
Onu güzel kýlan sabýrdýr anda,
Özümü baðlayan sözün bir yanda,
Gönlüm ocaðýna “düþmüþ” gidiyor…
Yârdan yâre varýr içimde yollar,
Seven sevdiðiyle bahtiyâr kullar,
Vuslat için her dem dua’da diller,
Umut hislerimden “taþmýþ” gidiyor…
Hangi yöne baksam sen varsýn orda,
Bir ömür bitmeyen hasretin serde,
Yürek dayanmýyor aþk denen derde,
Sevda ateþinde “piþmiþ” gidiyor…
Ey..! elâ gözlü yâr..! bu kalp senindir,
Gayrý hicran benim,matem benimdir,
Özlem duygularýn,azap tenindir,
Acýn ciðerimi “deþmiþ” gidiyor...
Seyyal Tanýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.