Yaradanabýraktým mý haza kendimi
ve enginliðin sevdasýna
Aþk masum mahcubiyetidir ruhumun
erimek bir damla suda
þeker olup
þerbetinde bal olmak ister
zavallý gönlüm
vah vah...gün gelirandýmýz var
nereden eser bilmem
o sonsuzluðun
sonsuz rüzgarý
ölümsüzlüðün dünyasýndan
sabahýn ufkunda Güneþ
kanatlarý yaralý
yayýlýr günün eteklerine
ne doðum bildik doðum
ne de ölüm bildik ölüm
karanlýðýn gölgesi
düþer aklýma
kumpasýn âlâsý var
cidarlarýmda
akmaz mýsýn ýlýk ýlýk
kopmaz mýsýn
ta hanatahtadan
vay anam vay...gülmekvarsýn delirdi desinler bana
içindeki delice sevdaya
aðlamaksa
güldüðün yaþama
hey gidi toprak delisi
gel de çýkalým Arþ’a
deliler de güler
aðlama...
Habibe E. Aðaçdelen
* Ýnci’me ve Mustafa abime.