güneþi vurmuþlar sokak ortasýnda ay düþmüþ ilkin karanlýða
karanlýða düþtükçe þimdi ay sen geliyorsun aklýma ne vakit gelsen hep geceyarýsý hep geceyarasý her gece bir katil paranoyasý yazýldýkça çocukluðumun sokaklarýnda
hep ben tutuklanýyorum ben hep buna bozuluyorum
oysa ki çocuk hep sen öldürüyorsun güneþi
ayýþýðýný da vurmuþlar bir geceyarýsý üstüme kalmýþ mazbatasý mavi bir kefen takmýþlar sýrtýna öfke ve yaðmur yaðýyor çocukluðumun dramasýna
sessizce çekip gidiyorum en önde ben arkada gölgem polis koþuyor peþimden artýk tutuklanamam ben ölmeden ölmem ben saçlarýnýn kokusunu öpmeden
diyorum ki çocuk bir kez olsun gelsen ve yosun toplasak seninle o hiç görmediðin kýyý kentinde ay düþerken yüzümüze gecenin bir vaktinde güneþ doðursak seninle ve hiç ölmeyecekmiþ gibi
ve ben hiç tutuklanmasam koyu ve mavi
.....
Yalçýn Gözetelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalçın Gözetelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.