EYLÜL KOKUSU
EYLÜL KOKUSU
Yaralý bir kýrlangýç konmuþ yüksek bir dala
Çamlarýn iðnesiyle yuvasýný dokuyor
Yapraðýn veda vakti hüzün saçarken yola
Rüzgar ýslýk çalarak bir buselik okuyor
Güneþin yüzü solgun daðýtmýþ saçlarýný
Bulutlarýn gözyaþý ýslatmýþ uçlarýný
Ebemkuþaðý sarmýþ daðýn yamaçlarýný
Göðün kirpiði nemli her yer Eylül kokuyor
Sarý elbisesini giyinmiþ koca çýnar
Çobanýný bekliyor daðlarda akan pýnar
Yapraklar ihtiþamla renk renk defile sunar
Taba kýzýl ve haki baþý sarý çekiyor
Soyunmaya baþlamýþ kýrýlgan salkým söðüt
Sandým gök delinecek bulutlarda bir aðýt
Yaþlý köknar kesilmiþ yapýlmak için kaðýt
Ýki ormancý gelip usul usul çekiyor
Közde kahvenin tadý Eylül’de bir baþkadýr
Yazýlan tüm þiirler ayrýlýða aþkadýr
Titreyen dudaklardan dökülen hep keþkedir
Hazan girince ömre kalbe hüzün çöküyor
Çalýda dertl dertli çalýkuþu öterken
Yediveren gülleri solup solup biterken
Yüksek dað evlerinin bacalarý tüterken
Hicret ediyor kuþlar yine yaprak döküyor
Kýzarmýþ sarmaþýklar ayvalar sarý sarý
Geçti yazý ömrümün belki bu sonbaharý
Hayat bilançosunun kapanmýyor zararý
Kader gülsün dedikçe kaþlarýný yýkýyor
Sonbahar deyip geçme tefekkür mevsimi bu
Doðumdan ölüme dek hayatýn resimi bu
Ýlkbahar diriliþtir doðanýn týlsýmý bu
Teslimiyet çýngýsý yüreðimi yakýyor.
Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAÞ
25 Aðustos 2021
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurgül KAYNAR YÜCE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.