KAVAK YAPRAĞI GİBİ

Kadýrga’da horonda türküler söylüyordum,
Kapýldým bir güzele yürekten kaynýyordum.

Bal ile mi yoðurdu seni doðuran ana?
Dedim ki bakma ile doyamýyorum sana.

Çýk sevdiðim horondan yakýna gel yakýna,
Gönül baðladým sana ele bakma sakýn ha.

Hemen çýktý horondan oynuyor tek baþýna,
O zaman anladým ki o da bana aþina.

Kurban olduðum dedim çok teþekkür ederim,
Eðer kavuþamazsak ben bu dertten giderim.

Ben de ayný dertteyim dercesine bir baktý,
O anlamlý bakýþý beni yaktý býraktý.

Öyle bir anlam vardý iþvesinde kurunda,
Kavak yapraðý gibi oynuyordu horonda.

Yüzünü hiçbir zaman çevirmedi yönümden,
Ayaðýma basarak gelip geçti önümden.

Dedim þimdi seninle o masada olsaydým,
Ama bu mesajýnla nikâhý kýydýk saydým.

Zaman geçtikçe horon yavaþ yavaþ çözüldü,
Býrakýp da giderken bakýp nasýl üzüldü.

Kemençeci yanýmda türküye devam ettim,
Türküler ata ata yanýna kadar gittim.

Girdim kalabalýða dersin ki tarla biçtim,
Sýkýþýp sol kolumla kucaklayarak geçtim.

Yakýnlarým yanýmda görürler dercesine,
Döndü benden ürkerek kaçan kýr serçesine.

Döndüm kalabalýða ellerimi salladým,
Ona bakýp üfleyip bir öpücük yolladým.

Yanýnda olanlarýn arka yanýna saptý,
O da öpücük verip kucaklar gibi yaptý.

O anda hiç sormayýn nasýl bir ilham aldým,
Orda olduðum yere düþtüm yýðýlýp kaldým.

Bundan sonra olaný biraz kýsa keseyim,
Bilmiyorum ona mý kadere mi küseyim?

Her hafta hasret ile birbirimizi bulduk,
Yaþadýklarýmýzla içmeden sarhoþ olduk.

Bu þekilde aþkýmýz bir buçuk sene sürdü,
Deli dolu yaþarken aþk defterini dürdü.

Meðer ki benden baþka gizli sevdasý varmýþ,
Ona kaçtýktan sonra benim ateþim sarmýþ.

Bulmuþ telefonumu kalkmýþ beni arýyor,
Bir de nasýlsýn deyip utanmadan soruyor.

Sonsuz bir mutlulukta olduðumu söyledim,
Senden kurtuldum dedim Allah’a þükreyledim.

Çünkü o vardýðýnýn yerine beni koydum,
Boynuz darbeleriyle bezene kadar doydum.

Ýpe sapa uymayan bir bahane üretti,
Çeneni yorma dedim yaptýðýn bana yetti.

Horonda tanýdýðý kalbindeki adaymýþ,
Onunla yaþadýðý bitmez bir rüyadaymýþ;

Duyduðu kuþ sesini benim ruhum sanýrmýþ,
Güya bu yaptýðýndan üzülür utanýrmýþ.

Kendimi tutamadým bir gülme aldý beni,
Dedim o kuþlar huyun kemirir yerler seni.

Zaten o çýlgýnlýkla göreceðini gördün,
O dürdüðün defteri ben de ateþe sürdüm.

Dedi tatlý bir sözün yok mu olsun hediye,
Dedim Allah kimseyi düþürmesin kötüye.

Baþladý iç çekerek hýçkýrýp aðlamaya,
Boþa uðraþma dedim bir vuslat saðlamaya.

Seninle yaþadýðým yüreðimdeki kavdý,
Öyle bir söndürdün ki yaram o anda savdý.

Seni tarihe yazdým sorma ki bana niye,
Niyetinde olana ibret olasýn diye.

Bu telefonunu da not edip yazacaðým,
Ondan sonra çok derin bir mezar kazacaðým.

Zannetme ki maziyi senin gibi dokurum,
Aklýma geldiðinde bir fatiha okurum.

Yüreðime bakarak güldü bana kaderim,
O kaderi bahþeden Allah’a þükrederim.

Her zaman durulmasý gereken yerde durdum,
Sevgiyle ciddiyetle güzel bir yuva kurdum.

Huzurum mutluluðum eþimle çocuklarým,
Sonsuz bir sevgi ile onlarý kucaklarým.



Sosyal Medyada Paylaşın: