MEVLAYA SIĞINDIM!

Hasret kaldým,bacý kardaþ sýlaya.
Sabýr ettim,baþa gelen belâya.
El açýp yalvardým,her gün Mevlâ’ya.
Namerdin elinden,acýyla doldum.

Þeyda bülbül gibi,kaldým çöllerde,
Aðlayýp,inledim,gurbetellerde,
Þakýyýp da durdum,türlü dillerde.
Levhi mahfuz,yazmýþ,nasibim aldým.

Dertlerim tükenmez,gayetten yoðun.
Yücesinde kar var,dumanlý daðýn.
Eteði çiçekli,sümbüllü baðýn.
Gülü iken dalýmda,sararýp soldum.

Zalim felek bilmez,benim halimden.
Düþürmem sýlayý,bir gün dilimden.
Ah çekerim,baþka gelmez elimden.
Anam,Babam nerede,ben nerde kaldým.

Garip Erol boþa,yaþamýþ boþa,
Nankörlük yok, isyan edemem haaþa,
Baþým rukudayken, eller semada,
Gözden yaþlar döktüm, huzuru buldum.


Sosyal Medyada Paylaşın: