Bir þiir yazmadan önce resmine baktýðým kadýndý Ezda. Bakýnca resmine gelince onunla göz göze Dans ediveriyordu adete kalem kaðýtla. Müthiþ bir uyum içine giriyordu harfler kelimelerle Yetmiyordu mürekkepler onu yazmaya. Varlýðý þiir olan bir kadýnýn yokluðu Þairlerin ömrü boyunca yazdýðý þiirlerin toplamý olmalýydý. Yoksa tek bir þiirle anlatýlmazdý Ezdanýn yokluðu.
Bir kadýna ilk çiçek alýþýmdý Ezda. Ona denk olan tek þey çiçeklerdi çünkü bu hayatta Ve ona en çok benzeyen çiçekti papatya. Güzelliði ile baþ döndüren Ezda Bir elinde papatya Bir elinde sýmsýký tuttuðu ellerim. Daha ne isteyebilirdi insan Dünyanýn hangi yerinde olabilirdi ki böyle muazzam bir manzara.
Peki ya Sonra?
Sonra soldu papatya, Gitti Ezda, Kayboldu manzara. Anlamýný yitirdi her þey Bir daha da dönmedi Ezda. Biz de bulaþmadýk zaten o saatten sonra Bir daha Böyle delicesine bir sevdaya.
Oktay Kartal
Sosyal Medyada Paylaşın:
oktykrtl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.